مطابق نتایج مطالعات، ذرات معلق PM۲.۵ و PM۱۰ همچنان بیشترین سهم را در کاهش کیفیت هوای تهران دارند. تحلیلهای زمانی- مکانی مربوط به بازه ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ (۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ میلادی) با استفاده از روشهای آماری و مدلهای کوپولا نشان میدهد که الگوهای توزیع این ذرات در نقاط مختلف شهر تغییراتی قابلتوجه داشته است؛ موضوعی که بهویژه در طراحی سیاستهای کنترل آلودگی هوا اهمیت دارد.








دیدگاهتان را بنویسید